Anne van Olst (44) is in september begonnen als directeur van de EH. Wij willen hem graag beter leren kennen. Wie is de nieuwe directeur van de EH en wat gaan we van hem merken?
Anne is getrouwd met Johanneke en heeft vijf kinderen. ‘Daar begin ik altijd mee, want wie was ik zonder? De mensen met wie je omgaat vormen je, je omgeving is bepalend voor wie je bent. Mijn kinderen houden mij fris en scherp. Mijn vrouw overigens ook. Dat is belangrijk. Ik ben graag met mijn familie en houd van mensen om mij heen.’
Anne heeft Theologie gestudeerd, hij had het verlangen om predikant te worden. Dat is hij ook geworden, in Utrecht en Antwerpen. Twee heel verschillende plaatsen en heel verschillende gemeentes. Die diversiteit heeft hem gevormd. Hij is voortdurend bezig met hoe je het evangelie het best kan communiceren naar de mensen van vandaag.
‘En toen kwam de EH op mijn pad. Onderwijs heeft mijn hart, zowel op school als voor de kerk. Het leidinggeven, de bestuurlijke processen, het studentencontact, het aansturen van het team… Op de EH komt dit alles samen, dat spreekt mij bijzonder aan.
Bestuurlijke processen ken ik vanuit de kerk, ik heb veel leidinggegeven aan kerkenraden, veel vergaderingen voorgezeten. Ik vind dat leuk om te doen. Wat ik niet ken vanuit mijn achtergrond, maar wel heel interessant vind, is de organisatiestructuur: Hoe werken de dingen het best? Hoe staan mensen in de organisatie? Hoe komt men tot bloei?’
Anne brengt graag mensen tot bloei, omdat zij het beste werken als zij op hun plek zitten; als hun talenten echt worden ingeschakeld. Er is geen formule om dit te bewerkstelligen, maar Anne is sterk in het intermenselijk contact. Hij wil graag dat mensen gezien, gewaardeerd en bemoedigd worden.
‘Dit geldt zeker ook voor studenten. Hierbij hebben we het voordeel dat we hier de tijd hebben om elkaar te leren kennen. Het hele proces bij de EH gaat ook over zelfreflectie. Wie ben je? Hoe ben je geworden wie je bent? Persoonlijke ontwikkeling en geloofsontwikkeling gaan hand in hand. Mensenkennis is belangrijk voor de EH. Ik hoop dat ik hierin veel geleerd heb als predikant. Ik heb met veel verschillende mensen gewerkt, dat heeft me gevormd. Ik wil mensen graag begrijpen en ben in hen geïnteresseerd.
‘De EH is een verhaal van hoop!’
Daarin is het ook belangrijk om mezelf te begrijpen. Ik heb ook mijn eigen stijl en doe dingen op een bepaalde manier. Ik communiceer op een bepaalde manier, geef leiding op een bepaalde manier… Ik vind het belangrijk dat ik begrijp welke manier dat is, dat ik inzicht in mijzelf heb. Als ik iemand tegenkom met wie het veel lastiger communiceren is dan met een ander, wil ik weten hoe dat komt. Dat ga ik analyseren, dat is een automatisch proces bij mij.’
‘Studenten van de EH gun ik dat ze het aandurven om echt in de spiegel te kijken. We begeleiden de studenten heel stevig, het programma zit goed in elkaar, maar er is ook een geheim in het onderwijs dat je niet in de vingers krijgt. Het actieve leren is heel belangrijk, maar het passieve gevormd worden ook. Als het studenten lukt om zich daarvoor open te stellen, zal dat levensveranderend zijn.
En als het niet lukt, gaan wij ze helpen. Het geheel van het programma biedt de mogelijkheid om tot de kern van het leven door te dringen. Om jezelf te leren aanvaarden, te weten waar je kan ontwikkelen, maar ook om te ontdekken waar je grenzen zijn. Je kan hier haast niet binnenkomen en onveranderd de deur uitgaan. Ik denk dat het mogelijk is om stevig in het leven te staan en tegelijk kwetsbaar te zijn. Kwetsbaar zijn is dat je kunt zeggen wat je moeilijk vindt en waar je hulp bij nodig hebt. Dat heb ik zelf ook moet leren, om te zeggen: ‘Dit vind ik lastig, kijk eens met me mee’. De verhouding tussen stevigheid en kwetsbaarheid is belangrijk, tussen met vertrouwen je plaats innemen en je tegelijk afhankelijk weten. Paulus is hierin een voorbeeld, hij wist waar hij voor stond en durfde dat vol vertrouwen uit te dragen. Maar hij kon ook kwetsbaar zijn en vragen: ‘Wil je voor mij bidden? Anders red ik het niet.’ Dat is toch ontzettend mooi?’
‘Ik vind het belangrijk dat studenten gaan geloven, niet omdat ze dat van huis uit hebben meegekregen, maar omdat ze het bij zichzelf binnenlaten. Wie is Jezus voor jóu? Zelf ben ik gelovig opgevoed, het is nooit ver bij me vandaan geweest. Maar op mijn zeventiende ging het geloof echt voor mij leven. Ik was betrokken bij kinderevangelisatie en toen is het ook bij mij binnengekomen. Ik was zo onder de indruk van de macht van de liefde van God. Van toen af weet ik: dat is er ook voor mij. Later is dat ook wel weer onder druk komen staan. Ik ben door die twijfelvragen heen gekropen en kan daarom ook twijfelaars van dienst zijn. De EH is geen garantie op geloof. Maar als je de gelegenheid krijgt om zo’n jaar met een open Bijbel mee te maken, dan heeft dat impact op je leven. Bovendien is het een belofte van God dat wie Hem zoekt Hem zal vinden.’
‘We zijn geen perfecte school, maar het programma zit wel zo in elkaar dat het jongeren levenslang kan beïnvloeden. Als ik hardop mag dromen: als alle christelijke jongeren een jaar EH zouden doen, dan zouden de kerken in Nederland er over 10 jaar anders uitzien. Bij de EH is veel expertise in huis, die best uniek is. Ik zou het mooi vinden als we die breed inzetten voor christelijke jongeren in Nederland: dat we een betrokken achterban hebben die weet waar we mee bezig zijn. Ik wil de eerlijke verhalen delen, de mooie en de moeilijke momenten. Ik zou het mooi vinden als de achterban zich niet alleen laat informeren, maar ons ook weet te vinden. We hebben wat te bieden richting ouders, jongeren, jeugdwerk, scholen.’
